از تنهایی گریزی نیست بگذارآغوشم  برای همیشه یخ بزند همین حوالی کسانی هستند که تا دیروز می گفتند بدونه تو حتی نفس هم نمی توانم بکشم وامروز در آغوش دیگری نفس نفس می زنند

راستی امروزتولدمه

ولی ای کاش...

راستی امروز تولدمه

فکر تنهایی نباش تنهایی خودش تنهاست تنها به فکر کسی باش که بی تو تنهاست...

شهر من رو به زوال است تو باید باشی دل من زیر سوال است تو باید باشی فال حافظ زدم آن رند غزل خوان می گفت زندگی بی تو محال است تو باید باشی...

مردها در صید عشق به وسعت نامتناهی نامردندگدایی عشق می کنند تا وقتی که مطمعن به تسخیر قلب زن نشده اند اما همین که مطمعن شدند مردانگی را در کمال نامردی به جای می آورند. دکتر شریعتی 

زندگی بافتن یک قالیست نه همان نقش و نگاری که خودت می خواهی نقشه را اوست که تعیین کرده تو فقط می بافی نقشه را خوب ببین نکند آخر کار قالی زندگیت را نخرند...

اگر پایان داستان رسیدن به تو نباشد بگذار قصه گو هر طور که می خواهد قصه را تمام کند

برای کشتن یک پرنده یک قیچی کافیست لازم نیست آن را در قلبش فرو کنی یا گلویش را بشکافی پرهایش را بزن خاطره پریدن با او کاری می کند که خود را به اعماق دره ها پرت می کند

اگر باران ببارد باز می آیم درون کوچه امید و از ترکیب دستانم برایت چتر می سازم مبادا قطره ای باران بیازارد نگاه مهربانت را...

گرگها هیچگاه گریه نمی کنند اما وقتی عرصه زندگی بر آنها تنگ می شود بر فراز بلندترین قله ها دردناک ترین زوزه ها را می کشند

ما پیغام دوست داشتنمان را با دود به هم می رسانیم نم دانم آن سو برای تو تکه چوبی هست یا نه من اینجا جنگلی را به آتش کشیدم

کاش واژه حقیقت آنقدر با زبان ما صمیمی بود که برای بیان دوستت دارم نیاز به قسم نبود

میان بازها یک باز تنهاست ...در اوج قله بی آواز تنهاست ...کبوتر با کبوتر هم غریب است...کبوتر با کبوتربازتنهاست...

روی آن شیشه تبدار تو را ها کردم اسم زیبای تو را با نفسم جا کردم شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم با سر انگشت کشیدم به دلش عکس تو راعکس زیبای تو راسیر تماشا کردم

خدا آن حس زیباییست که در تاریکی صحرا زمانی که هراس مرگ می دزدد سکوتت را یکی آهسته می گوید کنارت هستم ای تنها ودل آرام می گیرد

گاهی وقتها آنقدر دلتنگت می شوم که اگر بفهمی خودت از نبودنت خجالت می کشی

من آنقدر دوستت دارم که اگر از پریشانی یک لحظه دوست داشتنم آگاه بودی تمام لحظه های عمرت برایم می گریستی اما دیگر هوای برگرداندنت را ندارم بروفقط آرزو می کنم وقتی دوباره هوای من به سرت زد آنقدر آسمان دلت بگیرد که با هزار شب گریه چشمانت باز هم آرام نگیری

روی باغ شانه ات هر وقت اندوهی نشست در حمل بار غصه ات با شوق شرکت می کنم

من آنقدر دوستت دارم که اگر از پریشانی یک لحظه دوست داشتنم آگاه بودی تمام لحظه های عمرت برایم می گریستی اما دیگر هوای برگرداندنت را ندارم هر جا که دلت می خواهد برو فقط آرزو می کنم وقتی دوباره هوای من به سرت زد آسمان دلت آنقدر بگیرد که با هزارشب گریه چشمانت باز هم آرام نگیری